باز باران با ترانه میخورد بر بام خانه..

خانه ام کو؟
خانه ات کو؟
آن دل دیوانه ات کو؟
روزهای کودکی کو؟
 فصل خوب سادگی کو؟

یادت آید روز باران!!

گردش یک روز دیرین... پس چه شد؟!

دیگر کجا رفت؟! خاطرات خوب و شیرین
باز باران، بی ترانه،
بی هوای عاشقانه،
بی نوای عارفانه،
در سکوت ظالمانه،
خسته از مکر زمانه، غافل از حتی رفاقت،
حاله ای از عشق و نفرت، اشک هایی طبق عادت، قطره هایی بیطراوت،
 روی دوش آدمیت، میخورد بر بام خانه...